JKA (Japan Karate Association) կազմակերպություն, որի անվան տակ Ճապոնիայի արդարադատության նախարարությունում գրանցվել է Գիչին Ֆունակոշիի կողմից ստեղծված Ավանդական կարատեի Սյոտոկան ոճը: Սյոտոկան (Շոտոկան) [shoto+kan] կարատե-դո. ճապոնական կարատեի հիմնական ոճերից մեկը, որը ստեղծել է մարտական արվեստների մեծագույն վարպետներից մեկը՝ Գիչին Ֆունակոշին (1868–1957), XX-րդ դարի 30-ական թվականների կեսերին, օկինավյան Սյորին-րյու ուղղության սկզբունքների հիման վրա: «Սյոտոկան» ճապոներեն նշանակում է «Սյոտոյի տուն» և այդ անվան տակ գոյություն ունի 1936 թվականից: Սյոտոկան կարատեն ամենամասսայական ոճն է ոչ միայն Ճապոնիայում, այլև ամբողջ աշխարհում և դասվում է չորս խոշոր ոճերի շարքին՝ Գոձյու-րյուի, Սիտո-րյուի և Վադո-րյուի հետ միասին:

   1935թ. Ֆունակոսիի մտերիմներն ու աջակիցները հավաքել էին զգալի միջոցներ Ճապոնիայում Կարատեի առաջին դոձյոյի (դպրոցի) շինարարության համար: Ֆունակոսիի կողմից նախագծված դոձյոն կառուցվել է Զոսիգայում (Տոկիո) 1936 թ.: Դպրոցին տրվել է «Սյոտո-կան» անվանումը: Ըստ Սիգերու Էգամիի կառույցը ավերվեց Տոկիոյի վրա ամերիկյան օդային նավատորմի հարձակումներից մեկի ժամանակ: Ի նշան վարպետի հանդեպ երախտագիտության՝ մուտքի դռան վրա տեղադրվեց ցուցատախտակ «շո», «տո» և «կան» հիերոգլիֆներով: «Սյոտո» բառը Ֆունակոսիի գրական կեղծանունն է, որը դեռ պատանեկության ժամանակ ընդունել է վարպետը նրբագեղ բանահյուսության երկրպագուն: Սյոտո հիերոգլիֆը բառացի նշանակում է «սոճիներ և ալիքներ», «կան»՝ «տուն»: Բացատրելով իր կեղծանվան ծագումը՝ Ֆունակոսին իր հուշերում՝ «Սյոտոյի գիշերային զրույցները» («Սյոտո յովա»), պատմում է, թե ինչպես իր աշակերտական տարիներին սիրում էր Սյուրի քաղաքի մարդկային իրարանցումից առանձնանալ փոքր կղզու վրա, որտեղ աճում էին հզոր ծեր սոճիներ: Լսելով քամու աղմուկը սոճիներում եւ հայելով ափակոծության ալիքները՝ նա մտորում էր մարդու, բնության, աշխարհի արարման մասին՝ հղանալով համաշխարհային մարդասիրական կարատեի ստեղծման գաղափարը: Նրա ցանկությունները մեծ մասամբ պետք է իրականանային: